Seven insan ne kendine kıyar ne karşısındakine.
Geçmiş zamanda acı çeker, geçmiş zamanda sever, geçmiş zamanda ağlar ve güleriz. Fakat şimdiki zamanda bu bir işe yaramaz. Şimdiki zamanın kendi zorlukları, kendi iyileri ve kötüleri vardır. Bugün olanlar için geçmişe lanet etmekte, minnet duymakta olmaz. Yeni aşkların eski tecrübelerle hiçbir ilgisi yoktur. Aşk her seferinde yepyenidir.
Tanrı gönül gözümüzü ancak bir şeylerin değişmesini arzu ettiği anda açar. Tanrı onu tek bir sebeple göndermiş olabilirdi: Her şeyi değiştirmek, ileri doğru yürümek lazımdı. Teorik olarak her kayıpta bir hayır vardır; pratikte ise kayıplar insana, Tanrı'nın varlığını sorgulatır ve kafada bir soru doğurur. Bunu hak ettim mi?
Geleneğin dediğine bakılırsa her birimizin varoluşunu ölmeden birkaç saniye önce anlarmışız, Cehennem ya da Cennet işte o an doğarmış. Cehennem, o kısacık anda geriye bakıp hayat denen mucizeye anlam katma fırsatını kaçırmış olduğumuzu anlamakmış. Cennet ise o an ?Hatalarım oldu, fakat hiç korkaklık etmedim. Hayatımı yaşadım, ne yapmam gerekiyorsa yaptım,' diyebilmekmiş.
Işık sadece yabancıya vurur. Kimse kendi toprağında peygamber olmaz. Kimse yanı başındaki güzelliğin hakkını vermez, uzaktan gelen hep kıymete biner. Biz bir şeyi arıyorsak, o şeyde bizi arıyor demektir. Hayatta ne konuda olursa olsun başarının yolu tekrardan ve çalışmaktan geçer. İnsan tekrar tekrar alıştırma yaptıkça bir işin tekniğini içselleştirmiş olur.
Dağın yüksek olduğunu anlamak için dağa tırmanmaya gerek yoktur.
Göz yaşları ruhun kanıdır.
Kurbanlar sonunda hep suçu kendilerinde ararlar.
Enerjilerini harca ki dinç kalasın. Öfkeni dışarı atabilirsen tazelenirsin.
Hata yapmaktan korkmayan, hata yapan insanları arayıp bul. Onların hataları, yaptıklarını gölgede bırakmış olabilir. Fakat dünyayı ancak böyle insanlar değiştirir, defalarca hata yaptıktan sonra gerçekten fark yaratmayı ancak onlar başarırlar.
Dilenci nasıl ihtiyaçtan dilenirse, sadaka verende ihtiyaçtan verir. Sadaka iki ihtiyacın arasındaki bağdır.